INDIE
cesarze Indii
	Babur (urodzony : Zahir ud-din Muhammad Babur) (Samarkanda 14.II.1483, +Agra 26.XII.1530) emir Fergany 1494-1498 i 1499-1501, Samarkandy 1497-1498 i 1500-1501, Kabulu i Kandaharu od 1504, cesarz Indii 1526-1530* Syn Omar Szejcha emira Fergany z rodu Timurydów.
	Humajun (urodzony : Nasir ud-din Muhammad Humajun) (Kabul 7.III.1508, +Delhi 27.I.1556) cesarz Indii 1530-1540 i 1555-1556* Syn poprzedniego,
	Akbar I (urodzony : Dżalal ud-din Muhammad Akbar) (Umarkot, Sindh 14.X.1542, +Agra 15.X.1605) cesarz Indii 1556-1605* Syn poprzedniego,
	Dżahangir (urodzony : Nur ud-din Muhammad Salim) (Fathabad (Fatehpur Sikri) 10.IX.1569, +Radżaur, Kaszmir 8.XI.1627) cesarz Indii 1605-1627* Syn poprzedniego,
	Szahrijar (urodzony : Salef ud-din Muhammad Szahrijar) (Agra 16.I.1605, +Lahaur, Pendżab 23.I.1628) tytularny cesarz Indii 1627-1628* Syn poprzedniego, został powołany na tron dzięki poparciu swojej teściowej i jednocześnie wdowy po zmarłym cesarzu Nur Dżahan. Przejął skarbiec cesarski i usiłował uzyskać poparcie rozdając możnowładcom sumę 70 tysięcy rupii. Jeden z nich Asaf Chan, będąc teściem późniejszego Szah Dżahana, starszego brata Szahrijara doprowadziła do uwięzienia, a następnie oślepienia pretendenta. Po wstąpieniu na tron brata Szahrijar został zamordowany na jego polecenie.
	Szah Dżahan I (urodzony : Szahab ud-din Muhammad Churram) (Lahaur, Pendżab 5.I.1592, +Agra 22.I.1666) cesarz Indii 1628-1658* Brat poprzedniego,
	Alamgir I (urodzony : Muhi ud-din Muhammad Aurangzeb) (Dahod, Gudżarat 3.XI.1618, +koło Ahmednagar 3.III.1707) cesarz Indii 1658-1707* Syn poprzedniego,
	Azam Szah (urodzony : Kutb ud-din Muhammad Azam, nazywany : Szah Ali Dżah) (Burhanpur 28.VI.1653, +poległ w bitwie pod Jajau koło Agry 8.VI.1707) tytularny cesarz Indii 14.III.-8.VI.1707* Syn poprzedniego,
	Bahadur Szah I lub Szah Alam I (urodzony : Kutb ud-din Muhammad Muazzam, nazywany : Szah Alam) (Burhanpur 14.X.1643, +Lahaur, Pendżab 27.II.1712) cesarz Indii 1707-1712* Brat poprzedniego,
	Dżahandar Szah (urodzony : Muizz ud-din Dżahandar Szah) (Dekan 9.V.1661, +Delhi, Czerwony Fort 11.II.1713) cesarz Indii 1712-1713* Syn poprzedniego. W 1712 r. po śmierci ojca podjął walkę o tron cesarski z młodszym bratem Azimem usz-Szanem. W czasie krótkich niespełna rocznych rządów nie wyróżnił się niczym szczególnym. W 1713 r. został pokonany w bitwie i obalony przez bratanka Szacha Farruch-sijara, a następnie zamordowany z jego rozkazu.
	Szah Farruch-sijar (urodzony : Muin ud-din Muhammad Farruch-sijar) (Aurangbad 20.VIII.1685, +Delhi 29.IV.1719) cesarz Indii 1713-1719* Bratanek poprzedniego, syn Azima usz-Szana. Zdobył tron w 1713 r. przy pomocy braci Sayyidów po obaleniu Dżahandara Szaha. Był władcą słabym i bezwolnym, wykazującym brak zainteresowania sprawami państwa. Nakazał stracić Zulfikara Chana będącego najbardziej wpływowym możnowładcą za czasów panowania swoich dwóch poprzedników.
	Rafi ud-Daradżat (urodzony : Rafi ud-Daradżat, nazywany : Szams ud-din Muhammad) (1.XII.1699, +Agra 13.VI.1719) cesarz Indii 28.II.-6.VI.1719* Wnuk cesarza Bahadura Szaha I, syn księcia Muhammada Rafi ul-Kadra. Osadzony na tronie przez braci Sayyidów, którzy sprawowali w jego imieniu władzę. W trzy miesiące po jego intronizacji w Agrze wybuchł bunt tamtejszego gubernatora Birbala, który powołał na tron cesarskiego kuzyna Niku-sijara. Następnie Rafi ud-Daradżat został zdetronizowany przez braci Sayyidów na rzecz swojego starszego brata Rafi ud-Dauli i zmarł w kilka dni później na raka płuc lub został zamordowany.
	Szah Dżahan II (urodzony : Rafi ud-Daula, nazywany : Rafi ad-din Muhammad) (VI.1696, +Bidjapur koło Fatehpur Sikri 19.IX.1719) cesarz Indii 6.VI.-19.IX.1719* Brat poprzedniego, powołany na tron przez braci Sayyidów po obaleniu jego młodszego brata Rafi ud-Daradżata. W trakcie jego krótkiego panowania w sierpniu 1719 r. jeden z braci Sayyidów Husajn Ali Chan stłumił rebelię Niku-sijara w Agrze i doprowadził do uwięzienia pretendenta. Młody cesarz zmarł miesiąc później w wieku zaledwie 23 lat.
	Muhammad Szah (urodzony : Rauszan Achtar Bahadur) (Ghazni 17.VIII.1702, +Delhi 26.IV.1748) cesarz Indii 1719-1748* Wnuk cesarza Bahadura Szaha I, syn księcia Szajista Achtara.
	Ahmad Szah (urodzony : Mudżahid ud-din Muhammad) (Delhi 23.XII.1725, +Delhi, Fort Salimgarh 1.I.1775) cesarz Indii 1748-1754* Syn Muhammad Szaha, po którego śmierci objął tron. Władca niewykształcony, pozbawiony charyzmy i zdolności wojskowych. Za jego panowania faktyczną władzę sprawował Safdar Dżang, wielki wezyr i nawab z Oudh. Państwo Wielkich Mogołów rozpadało się tracąc kolejne terytoria. W 1750 r. słabość imperium wykorzystali Afganowie pod wodzą Ahmada Szaha Durrani zajmując Sindh i Gudżarat, a w dwa lata później Kaszmir. Jednocześnie Sikhowie opanowali Pendżab. W wyniku tych podbojów państwo Mogołów zostało zredukowane praktycznie do niewielkiego obszaru wokół Delhi. W 1754 r. Ahmad Szah został obalony przez Gazi ud-dina Imad-ul-Mulka, bratanka nizama Hajdarabadu, działającego przy wsparciu Mahratów. Zdetronizowany władca, oślepiony pozostawał w więzieniu jeszcze przez ponad 20 lat, aż do śmierci w 1775 r.
	Alamgir II (urodzony : Muhammad Aziz ud-din Bahadur) (Multan, Pendżab 6.VI.1699, +Kotla Fateh Shah 29.XI.1759) cesarz Indii 1754-1759* Syn cesarza Dżahandara Szaha. Po obaleniu ojca został uwięziony, a następnie w 1714 r. oślepiony na rozkaz cesarza Szaha Farruch-sijara. Pozostawał w niewoli do 1754 r., kiedy to osadzono go na tronie. Jako władca przyjął imię "Alamgir" na cześć pradziada Aurangzeba. Ponieważ większość życia spędził w więzieniu nie miał żadnych doświadczeń wojskowych oraz w rządzeniu krajem. W 1756 r. nastąpił najazd oraz zdobycie Delhi przez Afgańczyków pod dowództwem emira Ahmada Szaha Durrani. Obawa przed umocnieniem się wpływów afgańskich doprowadził w 1759 r. do zorganizowania spisku przeciw Alamgirowi II przez wielkiego wezyra Imad-ul-Mulka, który wcześniej doprowadził do jego intronizacji oraz przywódcy Marathów Sadashiwrao Bhao. Władca został zamordowany a tron objął jego kuzyn Szah Dżahan III.
	Szah Dżahan III (urodzony : Muhammad Muhi ul-Millat) (1711, +1772) cesarz Indii 1759-1760* Wnuk Muhammada Kam Bachsza, syna cesarz Alamgira I. Został wyniesiony na tron przez wezyra Imad-ul-Mulka w grudniu 1759 r. po zamordowaniu cesarza Alamgira II. Władca jedynie nominalny. Na jesieni 1760 r. Delhi zostało zdobyte przez afgańskiego emira Ahmada Szaha Durrani, a Szah Dżahan III utracił władzę.
	Szah Alam II (urodzony : Ali Gauhar, nazywany : Szah Alam Bahadur) (Delhi 25.VI.1728 +Delhi, Czerwony Fort 19.XI.1806) cesarz Indii 1759-1788 i 1788-1806* Syn cesarza Alamgira II. W chwili zamordowania ojca przebywał w Biharze, gdzie ogłosił się cesarzem. Tron objął w październiku 1760 r. po obaleniu kuzyna Szaha Dżahana III. W konflikcie z angielską Kompanią Wschodnioindyjską, w 1764 r. poniósł klęskę w bitwie pod Buxar. Na mocy pokoju zawartego w Allahabadzie w 1765 r. został zmuszony do zaakceptowania prawa do zbierania przez Anglików dochodu z Bengalu, Biharu i Orissy w zamian za coroczną sumę wynoszącą 2,6 miliona rupii, którą Kompania miała płacić z zebranych dochodów. Na skutek ustaleń wspomnianego pokoju cesarz zamieszkał poza stolicą w twierdzy Allahabad. W 1771 r. wojska Mahratów pod wodzą Mahadadżi Sindii zdobyły Delhii i przywróciły władzę Szaha Alama II. W 1788 r. stolicę kraju najechały siły afgańskie eunucha Ghulama Kadira, cesarz został zdetronizowany, a następnie oślepiony. W kilka miesięcy później ponowna interwencja Sindii ponownie przywróciła tron Szahowi Alamowi II, będącemu od tego momentu zakładnikiem Mahratów. Po klęsce Mahratów poniesionej w trwającej w latach 1803-05 wojnie z Anglikami, cesarz został zmuszony do uznania protekcji Kompanii Wschodnioindyjskiej. Od tego czasu, aż do śmierci władca rezydował w Czerwonym Forcie w Delhi otrzymując pensję od rządu brytyjskiego.
	Dżahan Szah IV (urodzony : Bidar Bakt, nazywany : Mahmud Szah Bahadur) (1749 +1790) cesarz Indii 31.VII.-16.X.1788* Syn cesarza Ahmada Szaha. Został marionetkowym władcą w 1788 r., osadzonym na tronie przez wpływowego eunucha, Afgańczyka Ghulama Kadira za cenę 1,2 miliona rupii po obaleniu swojego poprzednika Szaha Alama II. Siły Mahratów pod wodzą Mahadadżi Sindii, które przybyły na pomoc obalonemu Szahowi Alamowi II obległy Delhi w październiku 1788 r. Stolica została zajęta, a Ghulam Kadir uszedł z miasta zabierając ze sobą Dżahana Szaha IV oraz niektórych synów Szaha Alama II jako więźniów. Zdetronizowany władca został najprawdopodobniej zgładzony w dwa lata później na polecenie zwycięskiego Szaha Alama II.
	Akbar Szah II (urodzony : Muin ud-din Muhammad, nazywany : Akbar Szah Bahadur) (Mukundpur 22.IV.1760 +Delhi, Czerwony Fort 28.IX.1837) cesarz Indii 1806-1837* Syn cesarza Szaha Alama II. Został następcą tronu w 1781 r. po śmierci swojego starszego brata Muhammada Farchunda Bakta. Tron objął w 1806 r. po śmierci ojca. Nie sprawował realnej władzy, pozostawał pod kontrolą brytyjskiego rezydenta, jako pensjonariusz Kompanii Wschodnioindyjskiej. Spędzał czas na uciechach haremowych, pośród poetów i muzyków.
	Bahadur Szah II (urodzony : Abu Zafar Muhammad Bahadur) (Delhi 24.X.1775 +Rangun, Birma 7.XI.1862) cesarz Indii 1837-1858* Syn poprzedniego,
pretendenci do tronu Indii
	Muhammad Hidajat Afza (nazywany : Ilahi Bachsz) (Delhi 1809 +Delhi 21.III.1878) pretendent do tronu Indii 1858-1878* Potomek w linii męskiej Azima us-Szana, syna cesarza Bahadura Szaha I
	Muhammad Sulajman Szah (Delhi IX.1846 +Delhi 11.V.1890) pretendent do tronu Indii 1878-1890* Syn poprzedniego,
	Muhammad Kajwan Szah (nazywany : Suradża Dżah) (Delhi 1853 +Delhi 8.II.1913) pretendent do tronu Indii 1890-1913* Brat poprzedniego,
	Salim Muhammad Szah (+Delhi 17.IX.1925) pretendent do tronu Indii 1913-1925 Syn poprzedniego,
	Muhammad Chair ud-din (nazywany : Churszid Dżah) (Delhi 15.X.1914 +Lahore, Pendżab 3.VIII.1975) pretendent do tronu Indii 1931-1975* Siostrzeniec poprzedniego, potomek w linii męskiej Mu'azzama Bakta Bahadura, syna cesarza Szaha Alama II.
	Gulam Muin ud-din Muhammad (nazywany : Dżawaid Dżah) (Delhi 16.V.1946) pretendent do tronu Indii od 1975* Syn poprzedniego,


	® copyright reserved by Michał Czechowski