INDIE |
||
cesarze Indii |
||
![]() (*Samarkanda 14.II.1483, +Agra 26.XII.1530) emir Fergany 1494-1498 i 1499-1501, Samarkandy 1497-1498 i 1500-1501, Kabulu i Kandaharu od 1504, cesarz Indii 1526-1530 Syn Omar Szejcha emira Fergany z rodu Timurydów. |
||
![]() (*Kabul 7.III.1508, +Delhi 27.I.1556) cesarz Indii 1530-1540 i 1555-1556 Syn poprzedniego, |
||
![]() (*Umarkot, Sindh 14.X.1542, +Agra 15.X.1605) cesarz Indii 1556-1605 Syn poprzedniego, |
||
![]() (*Fathabad (Fatehpur Sikri) 10.IX.1569, +Radżaur, Kaszmir 8.XI.1627) cesarz Indii 1605-1627 Syn poprzedniego, |
||
![]() (*Agra 16.I.1605, +Lahaur, Pendżab 23.I.1628) tytularny cesarz Indii 1627-1628 Syn poprzedniego, został powołany na tron dzięki poparciu swojej teściowej i jednocześnie wdowy po zmarłym cesarzu Nur Dżahan. Przejął skarbiec cesarski i usiłował uzyskać poparcie rozdając możnowładcom sumę 70 tysięcy rupii. Jeden z nich Asaf Chan, będąc teściem późniejszego Szah Dżahana, starszego brata Szahrijara doprowadziła do uwięzienia, a następnie oślepienia pretendenta. Po wstąpieniu na tron brata Szahrijar został zamordowany na jego polecenie. |
||
![]() (*Lahaur, Pendżab 5.I.1592, +Agra 22.I.1666) cesarz Indii 1628-1658 Brat poprzedniego, |
||
![]() (*Dahod, Gudżarat 3.XI.1618, +koło Ahmednagar 3.III.1707) cesarz Indii 1658-1707 Syn poprzedniego, |
||
![]() (*Burhanpur 28.VI.1653, +poległ w bitwie pod Jajau koło Agry 8.VI.1707) tytularny cesarz Indii 14.III.-8.VI.1707 Syn poprzedniego, |
||
![]() (*Burhanpur 14.X.1643, +Lahaur, Pendżab 27.II.1712) cesarz Indii 1707-1712 Brat poprzedniego, |
||
![]() (*Dekan 9.V.1661, +Delhi, Czerwony Fort 11.II.1713) cesarz Indii 1712-1713 Syn poprzedniego. W 1712 r. po śmierci ojca podjął walkę o tron cesarski z młodszym bratem Azimem usz-Szanem. W czasie krótkich niespełna rocznych rządów nie wyróżnił się niczym szczególnym. W 1713 r. został pokonany w bitwie i obalony przez bratanka Szacha Farruch-sijara, a następnie zamordowany z jego rozkazu. |
||
![]() (*Aurangbad 20.VIII.1685, +Delhi 29.IV.1719) cesarz Indii 1713-1719 Bratanek poprzedniego, syn Azima usz-Szana. Zdobył tron w 1713 r. przy pomocy braci Sayyidów po obaleniu Dżahandara Szaha. Był władcą słabym i bezwolnym, wykazującym brak zainteresowania sprawami państwa. Nakazał stracić Zulfikara Chana będącego najbardziej wpływowym możnowładcą za czasów panowania swoich dwóch poprzedników. |
||
![]() (*1.XII.1699, +Agra 13.VI.1719) cesarz Indii 28.II.-6.VI.1719 Wnuk cesarza Bahadura Szaha I, syn księcia Muhammada Rafi ul-Kadra. Osadzony na tronie przez braci Sayyidów, którzy sprawowali w jego imieniu władzę. W trzy miesiące po jego intronizacji w Agrze wybuchł bunt tamtejszego gubernatora Birbala, który powołał na tron cesarskiego kuzyna Niku-sijara. Następnie Rafi ud-Daradżat został zdetronizowany przez braci Sayyidów na rzecz swojego starszego brata Rafi ud-Dauli i zmarł w kilka dni później na raka płuc lub został zamordowany. |
||
![]() (*VI.1696, +Bidjapur koło Fatehpur Sikri 19.IX.1719) cesarz Indii 6.VI.-19.IX.1719 Brat poprzedniego, powołany na tron przez braci Sayyidów po obaleniu jego młodszego brata Rafi ud-Daradżata. W trakcie jego krótkiego panowania w sierpniu 1719 r. jeden z braci Sayyidów Husajn Ali Chan stłumił rebelię Niku-sijara w Agrze i doprowadził do uwięzienia pretendenta. Młody cesarz zmarł miesiąc później w wieku zaledwie 23 lat. |
||
![]() (*Ghazni 17.VIII.1702, +Delhi 26.IV.1748) cesarz Indii 1719-1748 Wnuk cesarza Bahadura Szaha I, syn księcia Szajista Achtara.
|
||
![]() (*Delhi 23.XII.1725, +Delhi, Fort Salimgarh 1.I.1775) cesarz Indii 1748-1754 Syn Muhammad Szaha, po którego śmierci objął tron. Władca niewykształcony, pozbawiony charyzmy i zdolności wojskowych. Za jego panowania faktyczną władzę sprawował Safdar Dżang, wielki wezyr i nawab z Oudh. Państwo Wielkich Mogołów rozpadało się tracąc kolejne terytoria. W 1750 r. słabość imperium wykorzystali Afganowie pod wodzą Ahmada Szaha Durrani zajmując Sindh i Gudżarat, a w dwa lata później Kaszmir. Jednocześnie Sikhowie opanowali Pendżab. W wyniku tych podbojów państwo Mogołów zostało zredukowane praktycznie do niewielkiego obszaru wokół Delhi. W 1754 r. Ahmad Szah został obalony przez Gazi ud-dina Imad-ul-Mulka, bratanka nizama Hajdarabadu, działającego przy wsparciu Mahratów. Zdetronizowany władca, oślepiony pozostawał w więzieniu jeszcze przez ponad 20 lat, aż do śmierci w 1775 r. |
||
![]() (*Multan, Pendżab 6.VI.1699, +Kotla Fateh Shah 29.XI.1759) cesarz Indii 1754-1759 Syn cesarza Dżahandara Szaha. Po obaleniu ojca został uwięziony, a następnie w 1714 r. oślepiony na rozkaz cesarza Szaha Farruch-sijara. Pozostawał w niewoli do 1754 r., kiedy to osadzono go na tronie. Jako władca przyjął imię "Alamgir" na cześć pradziada Aurangzeba. Ponieważ większość życia spędził w więzieniu nie miał żadnych doświadczeń wojskowych oraz w rządzeniu krajem. W 1756 r. nastąpił najazd oraz zdobycie Delhi przez Afgańczyków pod dowództwem emira Ahmada Szaha Durrani. Obawa przed umocnieniem się wpływów afgańskich doprowadził w 1759 r. do zorganizowania spisku przeciw Alamgirowi II przez wielkiego wezyra Imad-ul-Mulka, który wcześniej doprowadził do jego intronizacji oraz przywódcy Marathów Sadashiwrao Bhao. Władca został zamordowany a tron objął jego kuzyn Szah Dżahan III. |
||
![]() (*1711, +1772) cesarz Indii 1759-1760 Wnuk Muhammada Kam Bachsza, syna cesarz Alamgira I. Został wyniesiony na tron przez wezyra Imad-ul-Mulka w grudniu 1759 r. po zamordowaniu cesarza Alamgira II. Władca jedynie nominalny. Na jesieni 1760 r. Delhi zostało zdobyte przez afgańskiego emira Ahmada Szaha Durrani, a Szah Dżahan III utracił władzę. |
||
![]() (*Delhi 25.VI.1728 +Delhi, Czerwony Fort 19.XI.1806) cesarz Indii 1759-1788 i 1788-1806 Syn cesarza Alamgira II. W chwili zamordowania ojca przebywał w Biharze, gdzie ogłosił się cesarzem. Tron objął w październiku 1760 r. po obaleniu kuzyna Szaha Dżahana III. W konflikcie z angielską Kompanią Wschodnioindyjską, w 1764 r. poniósł klęskę w bitwie pod Buxar. Na mocy pokoju zawartego w Allahabadzie w 1765 r. został zmuszony do zaakceptowania prawa do zbierania przez Anglików dochodu z Bengalu, Biharu i Orissy w zamian za coroczną sumę wynoszącą 2,6 miliona rupii, którą Kompania miała płacić z zebranych dochodów. Na skutek ustaleń wspomnianego pokoju cesarz zamieszkał poza stolicą w twierdzy Allahabad. W 1771 r. wojska Mahratów pod wodzą Mahadadżi Sindii zdobyły Delhii i przywróciły władzę Szaha Alama II. W 1788 r. stolicę kraju najechały siły afgańskie eunucha Ghulama Kadira, cesarz został zdetronizowany, a następnie oślepiony. W kilka miesięcy później ponowna interwencja Sindii ponownie przywróciła tron Szahowi Alamowi II, będącemu od tego momentu zakładnikiem Mahratów. Po klęsce Mahratów poniesionej w trwającej w latach 1803-05 wojnie z Anglikami, cesarz został zmuszony do uznania protekcji Kompanii Wschodnioindyjskiej. Od tego czasu, aż do śmierci władca rezydował w Czerwonym Forcie w Delhi otrzymując pensję od rządu brytyjskiego. |
||
![]() (*1749 +1790) cesarz Indii 31.VII.-16.X.1788 Syn cesarza Ahmada Szaha. Został marionetkowym władcą w 1788 r., osadzonym na tronie przez wpływowego eunucha, Afgańczyka Ghulama Kadira za cenę 1,2 miliona rupii po obaleniu swojego poprzednika Szaha Alama II. Siły Mahratów pod wodzą Mahadadżi Sindii, które przybyły na pomoc obalonemu Szahowi Alamowi II obległy Delhi w październiku 1788 r. Stolica została zajęta, a Ghulam Kadir uszedł z miasta zabierając ze sobą Dżahana Szaha IV oraz niektórych synów Szaha Alama II jako więźniów. Zdetronizowany władca został najprawdopodobniej zgładzony w dwa lata później na polecenie zwycięskiego Szaha Alama II. |
||
![]() (*Mukundpur 22.IV.1760 +Delhi, Czerwony Fort 28.IX.1837) cesarz Indii 1806-1837 Syn cesarza Szaha Alama II. Został następcą tronu w 1781 r. po śmierci swojego starszego brata Muhammada Farchunda Bakta. Tron objął w 1806 r. po śmierci ojca. Nie sprawował realnej władzy, pozostawał pod kontrolą brytyjskiego rezydenta, jako pensjonariusz Kompanii Wschodnioindyjskiej. Spędzał czas na uciechach haremowych, pośród poetów i muzyków. |
||
![]() (*Delhi 24.X.1775 +Rangun, Birma 7.XI.1862) cesarz Indii 1837-1858 Syn poprzedniego, |
||
pretendenci do tronu Indii |
||
![]() (*Delhi 1809 +Delhi 21.III.1878) pretendent do tronu Indii 1858-1878 Potomek w linii męskiej Azima us-Szana, syna cesarza Bahadura Szaha I |
||
![]() (*Delhi IX.1846 +Delhi 11.V.1890) pretendent do tronu Indii 1878-1890 Syn poprzedniego, |
||
![]() (*Delhi 1853 +Delhi 8.II.1913) pretendent do tronu Indii 1890-1913 Brat poprzedniego, |
||
![]() (+Delhi 17.IX.1925) pretendent do tronu Indii 1913-1925 Syn poprzedniego, |
||
![]() (*Delhi 15.X.1914 +Lahore, Pendżab 3.VIII.1975) pretendent do tronu Indii 1931-1975 Siostrzeniec poprzedniego, potomek w linii męskiej Mu'azzama Bakta Bahadura, syna cesarza Szaha Alama II. |
||
![]() (*Delhi 16.V.1946) pretendent do tronu Indii od 1975 Syn poprzedniego, |