CIOŁEK (Biała, Taurus)
	Herb : w polu srebrnym ciołek stojący czerwony. Klejnot : pół ciołka wspiętego wprost, czerwonego. Herb pochodzenia niemieckiego, najstarsza polska pieczęć z 1385 r., najstarszy zapis z 1401 r. Występował głównie na Kujawach, w Wielkopolsce i ziemi sandomierskiej. Aktem unii horodelskiej 2.X.1413 herb został przeniesiony na Litwę. Przyjął go bojar Woydziło Koszyłowicz. Używało go około 85 rodzin :
Herb podstawowy

Odmiana herbu przysługująca : Kulawym, Kaluszom, Kaniom. Z nobilitacji rotmistrza królewskiego Szymona Kulawego z Byczyny z 15.XI.1504 r., Jana Kalusza z Brodu z 1505 r. oraz Alberta Kani z Górki z 1508 r.	Odmiana herbu przysługująca : Sobolom, Stefanom. Z nobilitacji masztalerza królewskiego Aresta Sobola z 12.X.1547 r. oraz rajcy gdańskiego Henryka Stefana z 20.VI.1555 r.

Odmiana herbu przysługująca hrabiom Komorowskim. Z nich : Erazm (1767 †1835)* otrzymał 25.VII.1817 (dyplom 17.XII.1822) od cesarza Franciszka I dziedziczny tytuł hrabiego w Austrii.

Odmiana herbu przysługująca hrabiom Żeleńskim. Z nich : Franciszek Witalis (†1805) otrzymał 5.III.1801 od cesarza Franciszka II dziedziczny tytuł hrabiego w Galicji, jego prawnuk Robert (1850 †1939)* otrzymał w 1899 r. takiż tytuł na Węgrzech.

Odmiana herbu przysługująca książętom Poniatowskim. Z nich : bracia Kazimierz Jakub (1721 †1800), Andrzej (1735 †1773) oraz Michał Jerzy (1736 †1794)* otrzymali 15.XII.1764 od Sejmu dziedziczne tytuły książąt w Polsce.	Inna odmiana herbu przysługująca książętom Poniatowskim. Z nich : Andrzej (1735 †1773)* otrzymał 5.XII.1765 od cesarza Józefa II tytuł książęcy w Austrii, dziedziczony na zasadzie primogenitury, wygasły w 1813 r. wraz z bezpotomną śmiercią jego syna Józefa Antoniego (*1763 †1813), marszałka Francji, poległego w bitwie pod Lipskiem.

Inna odmiana herbu przysługująca książętom Poniatowskim. Z nich : bracia Karol (1808 †1887)* i Józef Michał (1816 †1873), synowie naturalni Stanisława (1754 †1833), bratanka króla Stanisława Augusta, pochodzący ze związku z Kasandrą Luci, zostali uznani 28.IX.1830 za legalnych potomków na mocy specjalnego breve papieża Piusa VIII, otrzymali 20.XI. 1847 od Leopolda II wlk. ks. Toskanii tytuły książąt di Monte Rotondo związane z posiadaniem tych dóbr we Włoszech, a 19.XI.1850 uzyskali potwierdzenie tytułów książęcych w Austrii.