GRYF (Świeboda)
	Herb : w polu czerwonym gryf wspięty srebrny. Klejnot : pół gryfa srebrnego, przed nim róg myśliwski złoty. Herb pochodzenia prusko-pomorskiego, najstarsza pieczęć z 1234 r., najstarszy zapis z 1372 r. Występował głównie w ziemi krakowskiej, ruskiej, sandomierskiej, na Mazowszu i w Wielkopolsce. Aktem unii horodelskiej 2.X.1413 herb został przeniesiony na Litwę. Przyjął go bojar Butowt Mondygajłowicz. Używało go 260 rodzin :
Herb podstawowy

Odmiana herbu przysługująca baronom Bobowskim. Z nich : Józef otrzymał 12.IX.1788 od cesarza Józefa II dziedziczny tytuł barona w Galicji.	Odmiana herbu przysługująca hrabiom Dębickim. Z nich : Ludwik (†1808) otrzymał 25.XI.1790 (dyplom 15.XII.1790) od cesarza Józefa II dziedziczny tytuł hrabiego w Galicji.

Odmiana herbu przysługująca hrabiom Bąkowskim. Z nich : Mateusz (†1789) otrzymał 20.XII.1782 od cesarza Józefa II dziedziczny tytuł hrabiego w Galicji.

Odmiana herbu przysługująca hrabiom Konarskim. Z nich : bracia Ludwik Stefan (1725 †1788)* i Adam (1735)* otrzymali 20.V.1783 od cesarza Józefa II dziedziczne tytuły hrabiów w Galicji.

Odmiana herbu przysługująca hrabiom Ronikierom. Z nich : bracia Stanisław August Józef (1785* †1852) i Kazimierz Józef Atanazy (1787* †1863) otrzymali 18.III.1850 od rosyjskiej Rady Państwa uznanie ich dziedzicznych tytułów hrabiowskich na podstawie rzekomo nadanego wcześniej tej rodzinie tytułu hrabiów Rzeszy Niemieckiej (S.I.R.).